vin de paille...........

........op de stro-mat.

Herfst

Na een reeds natte oogst zat er vanochtend al herfst in de lucht. Wederom heel bijzonder zo vroeg in het jaar. Om 7 uur met ons eigen span gestart in het bio -dynamisch gedeelte van onze wijngaard met het parsen van de druiven voor onze straw wine. Het zijn oude bosstokken met een extreem lage yield. Mooie rode wijn kun je maken van jongere stokken, voor mooie witte wijn heb je oude stokken nodig. Herfst dus, met mistkolle, zoals ze dat hier noemen. Na de dagen met 40 ton is het raar om in twee uur tijd slechts 500 kg druiven te selecteren. Bij elke wijnrank werd er gekeken naar de beste tros, die het meest egaal gerijpt was. Knip, krentjes uitnemen en dan in het mandje. Dan de mandjes met de tractor naar de netten, die we onder de oude wilde olijfbomen hebben opgesteld. Daar nog even een laatste check op krentjes en vrot en daar liggen ze nu. Een week of drie om ze uit te laten drogen en dan ontstelen, persen en in het vat! Het gisten start zeer waarschijnlijk van zelf en dan zien we wederom het wonderbaarlijke proces van de transformatie van bruine meuk, die er vies uitziet, naar het goudgele vocht dat volgend jaar wederom in de fles gaat. Mooi om mee te mogen maken. Volledig natuurlijk. We zijn slechts de processers van wat de natuur voortbrengt! Geniet.

Amper 500 ton

Vanochtend in de regen de twee laatste lorries volgeparst. Om 12 uur waren we klaar. Je kunt wel zeggen dat dit de natste oogst is geweest van de zes die we tot nu toe mee hebben gemaakt. We hebben in totaal 4 ochtenden in de regen staan te parsen!

De druiven zijn er gelukkig ook dit jaar allemaal goed vanaf gekomen. Bijna (= amper) 500 ton druiven! Morgen alleen nog onze straw wine (vin de paille) nog oogsten. We hebben onze “capaciteit” voor de vin de paille uitgebreid tot twee baby barrels van 55 liter. Dat betekent dat we volgend jaar zo’n 250 flessen van dit zoet/zure spul hebben. Heerlijk bij franse kaas. Onze eerste vin de paille, gemaakt in 2007, zit sinds een week of 4 in de fles. Het bleek dat we deze ilegaal hadden gemaakt, want op onze eigen farm, die toen nog niet geregistreerd stond bij de autoriteiten als wijnproducerend. Dus het had nog wat voeten in de aarde om toestemming te krijgen om haar te exporteren.

Maar wel gelukt, dus en daar gaat het om!

Spanwerk

Vorige week onze eigen Chenin geparst. Om 6 uur op de bak met ons eigen span (=team). Zij weten wat goed is en wat niet. Het grote buitenteam kan alleen knippen en heeft geen oog voor de kwaliteit. Dat is ook begrijpelijk, omdat ze per pot geknipte druiven worden betaald. Dus hoe meer hoe beter! Om een uurtje of 10 hadden we 4 lorries geparst en was alles bij Boland Kelder aangeleverd. Boland produceert zelf miljoenen liters wijn en dan is het toch mooi om te zien, met hoeveel attentie er met onze hoeveelheid (10.000 liter) wordt omgegaan. De aflaaibak wordt geheel schoongespoten, de pijpen, die leiden naar de tanks worden ook doorgespoten en daar ging ons druivensap al naar de tanks. We gaan dit jaar ongeveer de helft met wilde gisten doen en de helft op de reeds 6 jaar geteste en dus bekende manier. We willen zien wat de wilde gisten doen op het vlak van smaak. Na een week ligt nu alles lekker te gisten. We hebben alleen een tank een duwtje in de rug moeten geven door wat natuurlijke gist uit een van de houten vaten toe te voegen. Over een maand of wat kunnen we gaan proeven. Het plan is om dat met Udo, onze importeur en Ruud zijn vader te doen, die deze week in ZA zijn om hun eerste wijn te maken. Dat laatste moeten ze nog leren, maar over het proeven en ranken van wijn hoef je ze niets te vertellen!

Het belangsrijkste van de oogst is nu voorbij. Nu nog even wat volume draaien voor de cashflow!

Produktie draaien!

Afgelopen week was het gewoon hard werken. Elke dag met een mannetje of 70 en drie lorries aan het werk om 40 ton druiven per dag te oogsten. Gewoon zweten en werk dat niets met kwaliteits wijn te maken heeft. Zoveel als mogelijk druiven oogsten, binnen de suikers, zodat onze casflow positie er weer wat beter uit komt te zien. ;-)

Maar morgen gaan we weer voor onze eigen wijn parsen. Boland Kelder is gebriefd hoe we het willen hebben: 5000 liter ongehoute Chenin zoals we die al 5 jaar maken, 2000 liter gehoute Chenin, waarvan 500 liter wilde giste. En dan het experiment 5000 liter ongehoute Chenin, dat wil zeggen niet op hout maar in een stainless steel tank, echter ook hier geen kunstmatige gist bijgevoegd.
We gaan dus kijken of wilde giste ook in een stainless steel tank werkt. We zijn benieuwd, want dat zien we toch als de toekomst. Lekker is het om dit soort experimenten bij Boland Kelder te kunnen doen, want als het niet lukt gaat zo’n tank gewoon in een van hun 250.000 liter tanks en verdwijnt het experiment in de grote plas. Als het wel lukt worden wij heel gelukkig. Over een maand of 3 weten we meer!

Maar nu eerst zorgen dat we het er morgen goed af krijgen!

Het was al voorspelt:.......

......afgelopen zondag een regenkans van 80% en vandaag van 60%.

De getallen zijn helaas realiteit geworden en dus begon de dag vandaag om 04:30 met het eerste telefoontje van Ian en even later van Gert: het regent, wat gaan we doen? We hadden gehoopt dat het vanochtend toch nog droog zou worden en dat we met een zo groot als mogelijk span (team) aan het werk zouden kunnen. 3 lorries, die ieder 10 ton druiven kunnen laden, stonden al klaar en Ian en Gert zouden een mannetje of 80 naar de plaas brengen. De suikers waren hoog, dus deze week moet een zo groot mogelijk gedeelte van de druiven eraf. Het doel was om vandaag minimaal 30 ton te parsen. Het werd net licht, dus nog even om het huis heen gelopen om te kijken of er niet ergens al een gat in de bewolking zat, maar nee. Eigenlijk wetend dat het met weer vandaag toch niet goed zou komen aan Ian en Gert gevraagd om zoveel als mogelijk de mensen op stand by te houden.

Om 8 uur regende het nog, dus besloten om niet te gaan parsen. Veel langer kun je zo’n beslissing niet uit stellen, omdat de mensen die komen werken per pot worden betaald en redeneren: voor die paar uur ga ik niet meer werken. Niet leuk voor ons, maar ergens hebben ze natuurlijk wel gelijk.

Morgen om 6 uur gaan we het weer proberen. Het weer is aan het opklaren, dus dat gaat lukken!

Wilde giste

Na het goed bevallen experiment met onze wilde gist Chenin Blanc in 2007 is het nu de beurt aan onze groot Parys Chardonnay om op zijn eigen gist (wilde giste), die zich van nature in mindere of meerdere mate op de druif bevinden, suikers om te zetten in alcohol, het zogenaamde fermentatie proces.

We gaan dus geen industrieel vervaardigde kunstmatige gisten bijvoegen om het fermentatie proces op te starten en gegarandeert binnen 2 weken af te ronden. Bij wilde giste is dat namelijk niet gegarandeerd, soms start het fermentatie proces zelfs niet op het stopt voordat alle suikers zijn omgezet in alcohol.

Het voordeel is echter dat, door geen kunstmatige gisten toe te voegen, we wel het terroir optimaal kunnen laten spreken in onze wijn en DAT is wat we willen.

Vrijdagochtend dus vroeg de Chardonnay geoogst. Voor 8 uur waren we als eerste met de lorry (vrachtwagen) bij de kelder. Normaal wordt er Meta bijgevoegd voordat de druiven worden gecrushed bij Boland. Dit om eventuele spinnetjes e.d. te verdelgen, maar niet bij onze Chardonnay. Een van de nadelen van het bijvoegen van Meta is, dat het natuurlijk gisten bemoeilijkt wordt.

Ook worden speciaal voor ons de pijpen die leiden naar onze tank schoon gespoten. Ander boeren die met hun lorries na ons binnen komen vinden dit niet leuk, omdat ze haast hebben om zo snel mogelijk weer terug te komen op hun wynplaas. Want de druiven moeten eraf.

Na het crushen wordt het sap dus van onze druiven naar een kleine stainless steel tank gepompt om 24 uur uit te zakken. De moer( = bezinksel) komt dan niet in de houten vaten terecht als we het sap van de tank overhevelen naar deze vaten.

Zaterdag ochtend om 8 uur wederom bij de kelder om het sap uit de tank naar de nieuwe franse houten vaten te “transporteren” . Dat betekent gewoon een slang aan de tank koppelen en het uiteinde in het vat steken. Om 9 uur waren we klaar, fluitje van een cent. De Groot Parys Chardonnay zit in het vat! Nu maar hopen dat de germentatie op gang komt.

De kop voor wat betreft onze eigen wijn is ervanaf. Volgende week onze Chenin!

Het doet seer...........

Afgelopen vrijdag reed ik naar de bank en kwam onderweg twee van onze werknemers tegen; Daniël met zijn dochter Denolene (die twee jaar geleden op haar vijftiende een zoontje baarde) en zijn aangenomen dochter Denise, die ook voor ons werkt. Ze moesten naar Home Affairs, dus daar heb ik ze even heengebracht.

Teruggekomen op de farm, kwam onze voorman Donevine langs. “Ik moet even weg om Daniël, Denise en Denolene te halen, want Lettie (de vrouw van Daniël en moeder van Denise en Denolene) is overleden”. Ze lag al een tijdje in het ziekenhuis, maar de vooruitzichten waren goed. Mijn schoenen vielen uit dat ze me niets hadden verteld over het overlijden, maar dat bleek omdat te zijn omdat ze het zélf nog niet wisten. Later die middag heb ik ze na een fiks drukkie (omhelsing) naar de begravenis ondernemer gebracht en dinsdag zaten Daniël en Denise op de stoep.Het doet seer, Mariëtte. Ik lig in my bed, sonder my vrou en ek kan nie slaap nie. Denise begon eerst nog keurig uit te leggen waarom ze deze week niet kon werken. De behandelend arts wil Lettie onderzoeken. Haar longen zijn ingeklapt tijdens het vervoer van het ene naar het andere ziekenhuis en men snapt er niets van. Denise is dus by die huis om alles te regelen. Natuurlijk moest er extra geld komen. Begraven op zaterdag is duurder. Er moeten bloemen komen en kos. Alsof het zo heeft moeten zijn, was Denise vorig jaar met haar dochtertje Emilia naar een funksie op school. Lettie was ook mee en onze camera, dus zijn er foto’s van hen drieën. Verder werd de jongste dochter, Deroldine (Baba) aangenomen en was er voor haar groot feest. Maartje heeft toen zo’n beetje iedereen van de farm gefotografeert, allemaal achter de feesttafel met de Heilige Schrift in taartvorm. Er was dus ook een heus familie portret. Dus twee afdrukken laten maken, mooie lijstjes eromheen; dat vonden ze een fijn.

Vandaag hebben we haar begraven. Eerst verzamelen om 07:30 bij het huis, dan om 09:00 uur naar de kapel op onze plaas (beetje een overdreven woord, maar zo staat die ruimte hier nu eenmaal bekend) voor de mis en toen door naar de begraafplaats (daar wonen we naast). Bidden en zingen. Denise stortte in en dat is goed. Vervolgens het graf sluiten onder gezang. Iedereen stort een schepje aarde. Wat bloemetjes mee het graf in. Kruis plaatsen. Bloemen op het graf, met wat water besprenkelen. Morgen gaan ze terug.
Lettie is 44 geworden en laat haar man Daniël, haar dochters Denise (en kleinkind Emilia), Denolene (en kleinkind Boetie) en Deroldine achter.

Help,..............de suikers zijn hoog

Slechts een zeer klein gedeelte van onze wijngaard van 65 hectare gebruiken we tot nu toe voor onze eigen wijn. 95 % van onze druiven gaat namelijk naar Boland Kelder. Een bedrijf wat onder andere levert aan Gall&Gall in Nederland. Als wijn boer die levert aan Boland Kelder wordt je met name afgerekent op de hoogte van je suikers in je druiven. Als je goed zit krijg je betaald, als je fout zit bijna niets. Dat laatste is “vrij pijnlijk” want dat betekent dat al de kosten die je hebt gemaakt over een heel jaar ook voor de kat z’n.... zijn geweest. Vandaar dat suikers deze weken een dominante rol spelen in ons leventje spelen! Aan het begin van elke pars (oogst) is het met name zoeken naar waar te beginnen en na een dag of twee nog veel belangrijker hoe snel kunen we de de druiven eraf krijgen. Je neemt dus monsters van de druiven in de verschilende blokken van je wijngaard, brengt deze naar de wijnkelder en dan krijg je op het eind van de middag de resultaten terug. Je weet dat enerzijds suikers heel snel kunnen klimmen naar een niveau waar je bijna niets meer betaald krijgt. Anderzijds weet je dat als je heel veel mensen hebt rondlopen je niet snel kunt stoppen als het wat betreft suikers niet goed zit. Ook slecht voor de motivatie als je de mensen na een uur of twee weer naar huis moet sturen. Gisteren hebben we echter de knoop doorgehakt om groot te gaan parsen, donderdag dus met een mannetje of 60. Dat was wel nodig, want het bleek dat we toch ineens best hoog in de suikers zaten. Parsen dus en een beetje snel ook!!!! Flink gezweet. Gelukkig alles (net) binnen de suikers eraf, maar vrijdag nog een dag in een aangrenzend blok. Hopen dat het goed komt.....

Wederom spannend

Vorige week zijn we begonnen met suikers te meten. Daarbij werden we een keer of 8 opgeschrikt door brand op die Plaas. Gelukkig werd onze wijngaard gespaard, maar het was kantje boord. Steeds als 's middags de wind harder begon te waaien, laaide het vuur weer op.

Afgelopen vrijdag nog een keer suikers gemeten en een rondje druiven geproefd. De druiven proefden veel rijper als wat de suikers aangaven. Raar. In de andere jaren kwamen de ballings veel meer overeen met de geproefde druiven. Waar gaan we voor was dus de vraag vrijdag. De geteste suikers waren aan de iets te lage kant. Toch besloten om voor de eigen geproefde waarneming te gaan. Maandag parsen dus. Maar, zondag begon het te regenen. Dan lopen de suikers altijd weer terug. Wat te doen ? Gelukkig was de bui van korte duur en dus besloten om er voor te gaan. Onze Lorrie was reeds geserviced, parsbakken klaar, scharen geteld, parspotten geteld en van beiden weer wat bijgekocht. Elk jaar blijkt dat toch ondanks de steeds slimmere “ingangs en uitgangscontroles” van onze kant er zo’n 20 % kwijtraak. Maar dit jaar niet!!!!

Vanochtend om 5.00 uur ging de de wekker af. Oeps echt werk aan de winkel en niet op de manier van dat kan morgen ook nog wel, zoals het toch vaak gaat op een wynplaas. ;-) Een klein team vandaag. Twee redenen. Het is beter om met een klein team te beginnen op de eerste dag. Even “de systemen” uittesten, voordat we groot gaan parsen. Maar ook Monday, Monday.... een moeilijke dag in het leven van onze werknemers als gevolg van het zeeeeeer zware weekend. Uiteindelijk – druppelsgewijs binnenlopend -vandaag toch met een mannetje of 25 geparst...Lekker. Goede sfeer. Na 6 jaar kennen we elkaar wel zo’n beetje! Om een uur of 10 met de eerste lorry naar de Kelder. Met bonkend hart, want de eerste bak met druiven en zou ons gevoel van vrijdag - ze proeven toch echt rijp- wel kloppen! Meekijken over de schouder van de laboratorium assistent op het metertje en jawel 22.4 Balling, mooi rijp dus en ook binnen de technische grenzen van de kelder werd de load als premium quality geboekstaaft. Lekker en zo hebben we dat nog een paar keer gedaan vandaag. We zijn dus echt begonnen!!!