skip to main |
skip to sidebar
De volgende ochtend vroeg terug naar Pathela en familie. Gezamenlijk de plantlijnen uitgezet, een aantal mannen uit het dorp gecharterd om de gaten te graven en wij de waterpijpen geconnect met de moederbron. Water is het belangrijkste exportprodukt van Lesotho. Dit vanwege de bergen van meer dan 3500 hoog, die het water opvangen en grote dammen vullen, die met behulp van Zuid Afrikaans geld zijn aangelegd. Echter aan de kleine boer als Phatela is niet gedacht. Hij en andere boeren, die net zoals hij een lapje grond verbouwen, zijn afhankelijk van een bron, die gelukkig nog nooit droog heeft gestaan. Het planten van de eerste stokjes ging nog een beetje stroef maar daarna zat het tempo er goed in. In principe zou alles in 1 dag geplant kunnen worden. We hadden met elkaar afgesproken dat als dit zou lukken, we s' avonds met heel de familie een hapje zouden gaan eten. Dit lijkt normaal, maar toen we dit hadden voorgesteld bleek langzaam dat er natuurlijk nooit buiten de deur gegeten werd. Want daar is geen geld voor. Wij dus Een beetje embarrassed, maar gelukkig gaf Mathiba, de oudste zoon, aan dat zijn ouders het toch wel heel leuk zouden vinden. Dus doorgezet en geboekt in het enige restaurantje in de wijde omtrek wat normaal alleen door de happy few wordt bezocht.
De volgende ochtend vroeg terug naar Pathela en familie. Gezamenlijk de plantlijnen uitgezet, een aantal mannen uit het dorp gecharterd om de gaten te graven en wij de waterpijpen geconnect met de moederbron. Water is het belangrijkste exportprodukt van Lesotho. Dit vanwege de bergen van meer dan 3500 hoog, die het water opvangen en grote dammen vullen, die met behulp van Zuid Afrikaans geld zijn aangelegd. Echter aan de kleine boer als Phatela is niet gedacht. Hij en andere boeren, die net zoals hij een lapje grond verbouwen, zijn afhankelijk van een bron, die gelukkig nog nooit droog heeft gestaan. Het planten van de eerste stokjes ging nog een beetje stroef maar daarna zat het tempo er goed in. In principe zou alles in 1 dag geplant kunnen worden. We hadden met elkaar afgesproken dat als dit zou lukken, we s' avonds met heel de familie een hapje zouden gaan eten. Dit lijkt normaal, maar toen we dit hadden voorgesteld bleek langzaam dat er natuurlijk nooit buiten de deur gegeten werd. Want daar is geen geld voor. Wij dus Een beetje embarrassed, maar gelukkig gaf Mathiba, de oudste zoon, aan dat zijn ouders het toch wel heel leuk zouden vinden. Dus doorgezet en geboekt in het enige restaurantje in de wijde omtrek wat normaal alleen door de happy few wordt bezocht. 
