Soms...

..wil je iets van de daken schreeuwen maar heb je beloofd om dit niet te doen. Wat we wel kunnen zeggen is dat Groot Parys nu wordt geschonken in een omgeving waar alleen het beste wordt geserveerd!! :-) :-) :-) :-)

Winelife

Altijd fijn positieve reacties op onze wijnen in de media. Ditmaal in Winelife. Fijn dus, heel fijn!

Retirement lifestyle village

Naast druiven, een restaurant, een kantoor, schooltje en 26 nog te bebouwen woonerven zijn we deze week begonnen met het aanvragen van goedkeuringen voor een retirement lifestyle village op een gedeelte van ons estate. Een groeimarkt, ook hier, en daar spelen we op in met een concept waarin ouderen afhankelijk van behoeftes zorg kunnen inkopen. Dit betekent dat er mensen komen te wonen, die nog helemaal geen zorg nodig, maar wel zeker willen zijn dat ze dit op termijn kunnen doen, tot mensen die voledig hulpbehoevend zijn zoals dementerende mensen. We praten over zo'n 130 erven waar gelijkvloerse huizen gebouwd gaan worden, vijftig 1 en 2 kamer appartementen én twee frail care units voor de intensieve zorg. Zo'n goedkeurings traject neemt zo'n twee jaar in beslag, dus voordat het eerste gebouw wordt op getrokken zijn we al weer zo'n drie jaar verder. Maar de eerste stap is dus deze week genomen!

Gracieus...

Terwijl ik sta te hakken om een golfballetje vooruit te krijgen slaat Maartje de bal met een paar gracieuze slagen naar de green. Met hard werken behaal ik nog hetzelfde resultaat. Maar dat zal niet lang meer duren! :-)

Maud en Kas...

..zijn in Zuid Afrika. (Jong) volwassenen mogen we ze zeker al noemen. En een serieuze relatie hebben ze ook. Mooi om te zien hoe fijn dit is én natuurlijk ook een nieuwe fase voor ons als ouders. Gedachten gaan terug naar eigen woelig verleden en impact op onze ouders. Nu zijn ze samen op weg naar Kruger park, Swaziland, Kosy Bay, Wild Coast, langs goede vriendin Frank in Grahamstown en zus in Port Alfred terug naar de Kaap. Daar hebben we nu al weer zin in!!

Andries se naweek

Andries, een van onze werknemers, die de 50 nadert heeft zo zijn vaste ritme in het weekend. Ingesleten patronen die reeds decennia lang zo zijn en die niet meer te veranderen zijn. De volgende generatie hopen we wel. Direct na het werk wordt er naar het dorp gegaan waar er 5 liter "laat oes" wordt ingeslagen.  Vroeger was dit echte wijn gemaakt van druiven, maar sinds dat er hier ook accijnzen worden geheven op alcohol én deze elk jaar stijgen wordt er door de producenten gebruik gemaakt van een leemte in de wet. De "wijn" wordt nu namelijk gemaakt van gefermenteerde suiker met een smaakje, maar hééél belangrijk wel 12 % alcohol. Geen accijns, dus de prijs kan laag blijven: 3.25 euro voor 5 lter. De eerste 5 liter wordt in de eerste 24 uur van het weekend geledigd met een "drinktsjommie"(drink maatje) én dan zaterdag middag weer naar het dorp om de volgende 5 liter te kopen. Ook die wordt geledigd voor zondag middag. Moeg maar tevreden wordt er dan vroeg naar bed gegaan om maandag weer "fris"aan het werk te verschijnen. Lekker naweek!!

Mid winter

Vandaag 15 juli zijn we hier precies in het midden van onze winter. Na 9 maanden zomer, drie maanden winter dus. Juni, juli en augustus. Nog geen eens zo heel koud met dag temperaturen van tussen de 12 en 20 graden en s'nachts rondom nul. Maar omdat de huizen hier geen isolatie en dubbel glas hebben voelt het allemaal een stuk kouder aan. Zonder winter echter geen wijnbouw in de Kaap, dus we klagen niet. En een mooie winterdag met donkerblauwe luchten en sneeuw op de bergen zijn echt onvergetelijk. Maar we beginnen nu toch wel met aftellen totdat de volgende zomer weer begint. Brrrr.

Snoei

Wederom snoei. Tot medio augustus "skoonsnoei". Hierbij worden alle loten, die volgend jaar geen nut gaan hebben gesnoeid én blijven alleen de toekomstige dragers van de druiventrossen over. Deze dragers worden dan na voldoende koude dagen (10 dagen met een gemiddelde dag en nacht temperatuur van onder de tien graden) op een of twee ogen terug gesnoeid. Dit afhankelijk van de potentie die een wijngaard stok heeft. Veel woorden, maar onze werknemers doen dit werk blind. Zo'n 300 tot 350 stokken per dag. Is dat veel? Heel veel, dat weten we zelf. Wij hebben dit (ook 10 jaar geleden) nooit gekund. Zelfs één dag niet! Het is dus eigenlijk een "Tour de Snoei". Maar dan wel één van 2 maanden en niet van slechts 3 weken zoals in Frankrijk. En dat ook nog eens zonder de meest uitgekiende voeding!! 

Afscheid nemen...

Florian, zoon van broer Paul en schoonzus Kirsten, is hier met twee vrienden, Wout en Raoul. Fijn dat ze er zijn, alleen de aanleiding is niet zo fijn. Hun goede vriend James is vorige week overleden in een auto ongeluk hier in Zuid Afrika. 19 jaar oud! Vreselijk. Morgen is de memorial service in Cape town. Mooi om te zien hoe er afscheid wordt genomen door deze jonge mensen in een internationale context. James, Zuid Afrikaan, de drie anderen Nederlanders maar allemaal woonachtig geweest in Ghana. Elkaar daar dus op de internationale school in Accra ontmoet waar nog heel wat andere nationaliteiten rondliepen. Nadat de middelbare school werd afgesloten is heel de klas uitgevlogen over gans de wereld. Facebook maakt het dan toch mogelijk om ondanks grote afstanden op een toch zoveel als mogelijk intieme en nabije manier afscheid te nemen. De jongens zijn er dus gelukkig in real time wel zelf bij morgen. En ze zorgen er ook voor dat alle teksten, foto's en bewegende beelden van anderen morgen ook worden aangeboden aan de vader, moeder en broer van James.  

Ruim 30 jaar geleden...

....liep ik er zelf voor de eerste keer rond met broer Marc. Nu Maud en Maartje dus samen in Florence! Een nieuwe generatie, het gevoel bij het zien van dit alles blijft echter hetzelfde, lezen wij uit hun reactie. Tijdloos dus, eeuwigdurend zelfs misschien. Mooi zo ie zo!! 

water, waar is het water

De laatste drie dagen bezig geweest met water. Het restaurant, managershuis en kantoor op Groot Parys krijgen water van de gemeente. Vanaf zaterdag middag was er geen druppel water meer. Voor het kantoor geen probleem want weekend, voor het restaurant wel. Een trouwerij van 200 man op zaterdagvond én een zondagslunch met ongeveer hetzelfde aantal mensen. En dat zonder water. Maandag omgekeerd. Het restaurant dicht, maar het kantoor niet open. Veel niet blije gezichten gezien de afgelopen dagen!! De gemeente verzekerde in deze 3 dagen tot 3 maal toe (Judas?) dat het niet hun probleem was, maar het probleem bij ons lag. Na echt alles, maar dan ook alles te hebben onderzocht konden we echter maar tot 1 conclusie komen dat het probleem niet bij ons kon liggen. Gelukkkig is er dan een medewerker bij de gemeente die tegen de wil van zijn bazen in toch verder blijft zoeken na de mogelijke oorzaak én jawel die werd uiteindelijk gevonden. Na wat heftige telefoontjes stonden er heeeeeeel snel daarna een batallion aan mensen van de gemeente op de stoep. Alles werkt nu weer en Groot Parys is weer rustig.